Mücbir sebep uygulamasının kapsamlı bir yasal dayanağı bulunduğunu
hatırlatarak sözlerine başlayan Kara, “Biz ‘mücbir sebep hali’nden söz
ettiğimizde, bazı kimseler, daha önce uygulanmış ve yasal çerçevesi gayet sarih
biçimde tanımlanmış bir konudan söz ettiğimizi ya bilmiyor ya da bilmiyormuş
gibi yapıyor. Böylece bir bakıma suyu bulandırmış, bu önemli ihtiyacı yok saymış
oluyorlar. Mücbir sebep hali, kamu alacaklarının tahsil edilmesiyle ilgili bir konu.
Kamu alacağı kavramıyla ifade edilen de devlete, il özel idarelerine, prim borcu,
gecikme zammı, vergi, resim, harç, ceza, faiz gibi kamu alacakları anlamına gelir.
Vergi Usul Kanununun 13’üncü maddesi gereğince, 6 Şubat depreminden sonra,
Hazine ve Maliye Bakanlığı duyurusu ile mücbir sebep hali ilan edildi. Biz,
neredeyse zorlayarak, rica ederek, yurttaşlarımızın içinde bulunduğu durumun
vahametini tekrar tekrar anlatarak, 30 Kasım 2024’a kadar mücbir sebep için
süre kazandık. Süre dolmak üzere. Vergi mükellefleri, bu sürenin sonuna kadar
gelir stopaj, muhtasar ve prim hizmet, damga vergisi beyannameleri ile aylık ve
üç aylık beyannameleri, Ocak 2023 ile Ekim 2024 arasını kapsayacak şekilde, 31
Ocak 2025’ten itibaren sunmak zorunda. Verilen beyan üzerine 28 Şubat 2025
ve 2 Haziran 2025 arasında vergilerini ödemeleri gerekecek. Burada, Amme
Alacakları Tahsili Hakkındaki Kanunun 48’inci maddesi vergi borçları ve kamu
alacaklarının, gerekli şartları taşımaları kaydıyla, faizsiz, 24 aya kadar
taksitlendireceğini bildiriyor. Bugün bir yandan mücbir sebebin yeniden
uzatılması için çabalarken, bir yandan da mevzuatın vergi mükellefleri için
sağladığı kolaylıkların uygulanması için çalışmak zorundayız. Çünkü birileri,
deprem bölgesini sadece bütçe açığının sebebi, bir tür kaza mahalliymiş gibi
algılamak; bu yüzden özellikle mali tedbirleri gevşetmek, yardımları azaltmak,
böylece kendi ekonomik başarısızlıklarını bize fatura etmek derdinde. Buna asla
izin veremeyiz” diye konuştu.
YILDIRIM KARA: KANUNDA VE UYGULAMADA KAPSAMLI REVİZYONLAR
GEREKİYOR
Amme Alacakları Tahsili Usulü Hakkındaki Kanunun hükümlerine değinen Kara,
“AATHUK’un 48’inci maddesinin kendisi de uygulaması da sorunlu. Daha açık bir
dille yazılmış olması, vazıh hükümler içermesi, bu esnada tahsilat genel
tebliğinin uygulanmasında taşra teşkilatlarına verilen yetkiyi de düzenlemesi
gerekirdi. Alacakların tecil edilmesinin şartlarını amme idareleri karara bağlıyor.
Amme idareleri de bu konudaki talepleri kabul etmeyip, borcun ödenmesini
talep edebilir. Bu esnada, tecil talebinde bulunanlara karşı, talepte bulunan
mükellef çok zor durumda bulunsa bile niyet okumayla yanıt verilebilir ve
böylece tecil işlemi uygulanması en baştan reddedilmiş olur. Tecil şartlarına
uygun biçimde ödenemeyen borçlar için tekrar tecil işlemi yapılabilir ancak
hangi alacakların tevil edileceği, amme borçlarının faizsiz veya düşük faizle tecil
edilebilmesi Hazine ve Maliye Bakanlığının yetkisindedir. Kısacası, hem
AATHUK’da ve bugüne kadarki uygulamalarda bir revizyona, ekonomik yaşamın
gerçekleriyle uyumlu bir mevzuat ve yönteme gereksinim duyuyoruz. Bu
gereksinimin karşılanması için, Uygulama İç Genelgesi Tahsilat Genel Tebliği ve
AATHUK’un ilgili bölümleri yeniden yazılmalı; mükelleflerin kendi beyanlarıyla
48 ile 60 ay gibi sürelerde, teminat aranmaksızın, idare ve defterdarlıklara,
borçların değerlendirilmesi ve tecil işlemine tabi tutulması için yetki verilmesini
talep ediyoruz. Bu esnada mücbir sebep hali de en az 5 yıl olacak biçimde
uzatılmalıdır. Söz konusu düzenlemelerin ağırdan alınmasının mazereti
olabilecek bir süreç yaşamıyoruz. Deprem bölgesi; mevzuat üzerine sonu
gelmez nutuklar değil, kararlı ve sonuç alıcı, vergi mükelleflerinin acil
ihtiyaçlarına cevap verecek düzenlemeler bekliyor” dedi.